Her gölge hayatımdaki çığlığını bulup kayboluyordu.
Ölünceye dek seni seveceğimi sanmıştım baba. Ama aşık oldum.
Sana ihanetlerin en büyüğünü hazırladım, en kanlısını; bir gün beklediğin gibi benden.
Kırmızı. sana sadece kırmızı demeliyim. Ben başaramıyorum kırmızı. Hatırlamak dışında bir mucizem yok. Birşeye inandım. birşeye ve sadece bir kere ağlayarak dansettim. Oysa hayata bağlanmak için ayağa kalkmıştım.
Sana yazarak kurtuluyorum. Bir de çubuk kraker yiyorum.
Biraz daha uyu, biraz daha hayatta kal diye tutunduğum rüyalar karnımdan yollara fışkırıyor. Saçlarını ısırıyorum. Cinneti ortaya çıkaran televizyonun önünde öp beni. "sen her zaman nivyork,tan daha güzeldin" de, "seni hiç kırmadım ki" de, 'kim uydurdu bu yalanı.'
Ölüyorum, annem bana hiç kızmıyor.
Artık özgürüm.. Öyle yalnızım ki..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder